Yapısal Yapıştırıcılar için SSS

Bunlara ek olarak dört ana alt tabakası bulunur ve bunlar içinde bile birbiriyle bağlantı oluşturan farklı yapıştırıcı kimyasal bileşenleri kullanılır.

Metaller son derece yüksek yüzey enerjisine sahiptir. Bu nedenle temiz yüzey üzerine kuru yapıştırıcı kullanıldığında maksimum temas sağlanması gerekir ancak tüm metaller aynı değildir. Alüminyum ve bakırı ele alalım. Pasifleşmiş (inaktif) ve görece eylemsiz bir metal olan alüminyuma karşın bakır aktif bir metaldir ve paslanmaya devam eder. Bu yüzden yüzey katmanına karar verdikten sonra zaman içinde korozyon bozulması olup olmayacağını da göz önünde bulundurmanız gerekir.

Geleneksel malzemeler cam, ahşap, deri ve beton gibi malzemelerdir. Orta düzey yüzey enerjisine sahip olsalar da her birinin göz önünde bulundurulması gereken özel bir yönü vardır. Pürüzlülüğü örnek verebiliriz. Bir diğer örnek ise, tabakalama işlemi gördüğü için yağ içeren doğal deriler olabilir. Zamanla bu yağ kalıntıları yapıştırıcının içine sızıp bağlantıyı akışkanlaştırarak bozulmasına neden olabilir. Camın hidrolizi, camın yapıştırırken bozulmadığından emin olmak için bağlama sırasında hassas nem penetrasyonunu belirtir.

İşlem görmüş plastikler daha yüksek yüzey enerji performansına sahip olan akrilik, polikarbonat, ABS ve epoksi reçine kompozitleri gibi plastiklerdir. Yapışma yalnızca yüzey enerjisine bağlı olmadığından bu malzemeler gerçek anlamda farklıdır: Yapıştırıcının yüzey alanına nüfuz etmesi önemlidir ancak bağlanma gücünü belirlemede plastiğin kristal ve kutup yapısı da rol oynar. Naylon gibi bir malzemenin yüzey enerjisi görece yüksek olsa da kutupsal olmayan ve oldukça kristali bir yapıya sahiptir. Yapışma mekanizmalarını incelediğimizde, birçok yapıştırıcının ilk başta bağlantı sağladığını ancak yoğun bir yüzey hazırlık çalışması yapılmadığında zaman içinde yapışmanın verimli olmayacağını görürüz.

Düşük Yüzey Enerjili Plastikler (LSE plastikler) polipropilen ve polietilen gibi eşyalarda ve florlu plastik veya silikonlar gibi oldukça düşük yüzey enerjisine sahip nesnelerde kullanılan plastiklerdir. Poliefinler ve LSE plastikler, kullanıcının primer veya bir korona işlemi uygulaması ya da plastiğin içine girecek ve yüzeyin polimer yapısına dolaşacak bir bağ oluşturacak özel bir yapıştırıcı gerektirdiği için ayrı kategoriler olarak kabul edilebilir.

Tüm bu değişkenler nedeniyle bu soruya tek bir yanıt vermek mümkün değildir, yapıştırıcının kendi süreçlerinizle uyumlu olduğundan emin olmak için testler yapmanız ve prototipler geliştirmeniz gerekir. 3M.com Yapıştırma ve Birleştirme bölümlerini inceleyerek konu hakkında daha fazla bilgi sahibi olabilirsiniz.

İkinci bir önerimiz ise, incelediğiniz yapıştırıcıların teknik belgelerini incelemenizdir. Bu sayfalarda çok sayıda yüzeye yapıştırma hakkında bilgiler bulunur. Genelde iki rapor sunulur: psi veya megaPascal (üst üste kayma) ya da inç başına pound (soyulma için) cinsinde gerilme dayanımını belirten bir sayı ile birlikte kopma türlerine yer verilir. Bağ kopma türü, yapıştırıcının listelenen koşullarda test edildiği ve kopma gerçekleştikten sonra iki yüzeye da bağlı kaldığı durumları belirtir: Kopan bağlantı değil yapıştırıcıdır. Yapıştırıcı kopması ise yapıştırıcının yüzeylerden birinden ayrıldığı durumları belirtir. Bu bilgiler yapıştırıcının değerlendirdiğiniz gruba uygun olup olmadığı konusunda fikir verebilir.

Son olarak, düşündüğünüz belirli bir yüzey ya da bir yapıştırıcıya nüfuz edebilecek bir katkı maddesiyle ilgili merak ettiğiniz sorular varsa 3M'e ulaşabilirsiniz. Teknik ekibimiz durumu inceleyerek teknik hizmet isteğinde bulunarak zaman içinde hangi yapıştırıcıların sizin için daha iyi bir seçenek olduğunu anlamanıza yardımcı olabilir.