Geleneksel Malzemeleri Birleştirme

Yüzey enerjisi, aynı zaman nüfuz etme olarak da bilinen, bir şeyin bir yüzeye ne kadar kolay yayıldığının ölçüsüdür. Yüksek yüzey enerjili malzemelere oldukça iyi nüfuz edilir ve bunlar kolaylıkla birleştirme sağlarken, düşük yüzey enerjili olanlar nüfuz etmeye karşı dirençlidir. Yüzey enerjisi, metalleri birleştirmenin kolay ve plastikleri birleştirmenin zor olmasının nedenidir.​

Bu iki uç arasında, orta yüzey enerjili yüzeylerden oluşan büyük bir yelpaze vardır. Orta yüzey enerjili birleştirmesi çok zor değildir ancak her biri için işlem yapılırken dikkat edilmesi gereken noktalar vardır. Bu geleneksel malzemeler grubu, cam, seramik ve beton gibi eski teknolojilere ek olarak ahşap, deri ve kumaş (hem doğal hem sentetik) gibi daha doğal malzemeleri içerir. Çoğu durumda tasarımcılar, belirli bir malzemeyi görünümü nedeniyle seçer ve bu da yapıştırıcı seçimini etkileyebilir.​

Kumaş çeşitleri pamuk veya yün gibi doğal malzemelerden polyester gibi düşük yüzey enerjili (LSE) plastiklerden üretilmiş sentetiklere kadar uzanır. Yapıştırmanın dikişe karşı tercih edildiği yaygın uygulamalara, zemin kaplamaları ve koltuk minderleri ile bazı kıyafetler ve aksesuarlar dahildir. Kumaşla ilgili birleştirme endişeleri, genellikle kumaş olarak dokunması gerçeğinden ziyade taban malzemeyle ilgilidir.

Deri, tabaklanmış hayvan derisidir ve hem dayanıklı hem esnek yapısı nedeniyle değerlidir. En yaygın olarak giyimde, spor ürünlerinde ve mobilyada, genellikle yapıştırmanın görünür bir dikişe göre tercih edilir olduğu uygulamalarda kullanılır. Derinin arka kısmı genellikle gözenekli ve birleştirmesi kolaydır ancak bitmiş tarafında yapıştırıcının derinin kendisinden ziyade yapışması gereken yağ veya finisaj pigmentleri bulunabilir.​​