Kimyasal yapışma, substratın yüzeyinde moleküler temas yoluyla meydana gelir. Bağlar, yapıştırıcı ve substrat yüzeyindeki atomlar/moleküller içindeki işlevsel gruplar arasında oluştuğundan, en kuvvetli yapışma biçimidir. Bu mekanizma, birçok yapıştırıcının (alüminyum birleştirmede kullanılan epoksiler gibi) yapısal kuvvetine katkıda bulunur.
Mekanik kenetlenme, yapıştırıcının substrat yüzeyindeki gözeneklerin içine doğru akmasıyla meydana gelir. Kenetlenme, arayüzdeki çatlak yayılımına fiziksel bir engel oluşturur. Ayrıca, yüzey alanını artırarak yapıştırıcı ile substrat arasındaki toplam temas miktarının artmasını sağlar. Sıvı yapıştırıcılar, kurumadan veya kürlenmeden önce uygulama sırasında yüzeye akmaya hazırdır. Birleştirme bantları, zaman geçtikçe yavaşça akmaya devam eder ve aktıkça kuvvet kazanır.
Yayılma, yapıştırıcı polimerinin polimerik bir yüzeye nüfuz etme ve dolanma yetisine sahip olması durumunda meydana gelir. Birbirine dolanmış polimer zincirlerinin yapıştırıcı ile substrat yüzeyini birleştirmesiyle bir arayüz oluşur. Bu mekanizma, polipropilen gibi birleştirilmesi zor olan düşük yüzey enerjili malzemeler içeren birleştirme işlemlerinde yaygın olarak kullanılır.
Elektrostatik yapışma, yapıştırıcının elektrikle yüklenen yüzeyinin, zıt yükle yüklenen yüzeye çekilmesiyle meydana gelir ve bant uygulamalarında oldukça yaygındır. Bu olay, bir kutuyu bantlarken veya hediye paketi yaparken sıklıkla gözlemlenir.